تغییر الگوی ثبت خارج سلولی میدانی گره دهلیزی-بطنی و سرعت ضربان بطن ها تحت اثر مورفین در مدل فیبریلاسیون دهلیزی قلب جدا شده خرگوش

مقدمه: اندورفین ها در سلولهای کاردیومیوسیت تولید شده و اثرات مختلفی را در قلب ایجاد می کنند. هدف تحقیق حاضر تعیین اثرات مورفین با استفاده از ثبت خارج سلولی میدانی گره دهلیزی-بطنی بر کاهش سرعت ضربانات بطن ها در مدل فیبریلاسیون دهلیزی قلب می باشد. روش ها: اثرات غلظت های مختلف مورفین (10، 20، 50، 100 میکرومولار) با استفاده از پارامترهای ونکه باخ، ریکاوری، ناحیه و هدایت پنهان در حضور پروتکل های تحریکی پایه و فیبریلاسیون دهلیزی بصورت تجربی در قلب ایزوله خرگوش بررسی گردید. برای مقایسه داده ها بین گروه ها از آزمون آنوا دوطرفه استفاده گردید. یافته ها: مورفین مهار قابل توجهی در خواص پایه گره دهلیزی-بطنی ایجاد کرد. افزایش معنی دار در شاخص ونکه باخ از 9/3±6/153 به 9/2±8/169 میلی ثانیه (05/0p<) و زمان تحریک ناپذیری کارکردی از 0/3±9/156به 5/3±4/176 میلی ثانیه در غلظت 100 میکرومولار مورفین دیده شده است (05/0p<). در طی اجرای پروتکل فیبریلاسیون دهلیزی، مورفین سبب طولانی شدن غیرمعنی دار میانگین فاصله دو ثبت متوالی از دسته هیس، تعداد حذف گره ای و ضربانات پنهان گردید (05/0